[tab name=”1″]Dzieje parafii pw. św. Józefa związane są z przybyciem Salezjanów do Przemyśla w 1907r. Ówczesny biskup Józef Sebastian Pelczar zakupił dom parterowy wraz z zabudowaniami gospodarczymi oraz grunty orne i przekazał je Salezjanom, którzy w dniu 26.07.1907r. przybili z Oświęcimia na jego zaproszenie. Pierwszym przełożonym był ks. August Hlond; późniejszy kardynał, Prymas Polski. Wkrótce po zamieszkaniu w ofiarowanym domu – u zbiegu ulic św. Jana Nepomucena i bpa Jakuba Glazera – rozpoczęli organizować życie zakonne i duszpasterskie, zajmując się młodzieżą, niekiedy bardzo zaniedbaną czy demoralizowaną przez żołnierzy stacjonujących w pobliskich koszarach. W założonej placówce w Zasańskiej dzielnicy miasta, w czerwcu 1910 r. pod kierownictwem inż. Józefa Wojtygi rozpoczęto budowę „zakładu, sierocińca dla chłopców”. W następnym roku „zakład był już gotów”. Poświęcenie dwupiętrowego gmachu dokonał w październiku 1911r., ks. bp. Pelczar przy udziale, przybyłego na tą uroczystość z Włoch, Generała Zgromadzenia Salezjańskiego, ks. Pawła Albera.[/tab]
[tab name=”2″]Po wybudowaniu budynku „Oratorium” z dużą kaplicą służącą dla młodzieży i ogółu wiernych, 12 sierpnia 1912 r. rozpoczęto budowę kościoła, według projektu architekta, profesora Akademii w Turynie, Mario Ceradiniego, przy współpracy z architektem Stanisławem Majorskim i inżynierem architektem Stefanem Müllerem z Krakowa. W dniu 4 maja 1913r. Ks. Bp Józef Sebastian Pelczar dokonał aktu poświęcenia kamienia węgielnego pod nową świątynię. Na skutek wybuchu pierwszej wojny światowej, w lipcu 1914 r. – przerwano prace budowlane. Natomiast „Zakład wychowawczy”, zostaje zamieniony na szpital wojskowy. Do czasów wojny wzniesiono jedynie nawy. Dopiero po zakończeniu działań wojennych wznowiono budowę, kładąc dach nad nawami bocznymi. W latach 1922–1923 na smukłych filarach nawy głównej spoczęło stylowe gotyckie sklepienie. Zbieraniem funduszy na nową świątynię zajmował się komitet budowy kościoła, w którym funkcję prezesa pełnił Stanisław Goliński, były dyrektor gimnazjum na Zasaniu. W dniu 16 listopada 1923 roku kościół zostaje poświęcony przez ks. biskupa Józefa Sebastiana Pelczara. W tym dniu także erygował samodzielny wikariat z wszelkimi prawami parafii p.w. św. Józefa. Wikariat obejmował dzielnicę Zasanie oraz wioski: Ostrów, Kuńkowce i Lipowicę.[/tab]
[tab name=”3″]Obowiązki rektora nowo utworzonej „placówki parafialnej” obejmuje dyrektor Zakładu Wychowawczego, ks. Antoni Hlond. Na zewnątrz budynek kościoła zwieńcza strzelista 62 metrowa wieża, przypominająca wierzę Mariacką w Krakowie. W roku 1924 zawieszono tam cztery dzwony: I. sygnaturka – „Najśw. Serce Jezusa”, II. dzwon- „Józef”, III. dzwon – „Bonifacy”, IV. dzwon – „ Św. Franciszek Salezy”, wykonane w przemyskiej odlewni dzwonów Ludwika Felczyńskiego. Budowę i wystrój wewnętrzny kościoła zrealizowano w oparciu o projekt włoskiego architekta Mario Ceradiniego, według stylu zwanego gotykiem nadwiślańskim (neogotykiem). W stylu gotyckim utrzymane jest również wnętrze kościoła, usytuowane na osi wschód – zachód trzynawowej świątyni, w której nawa główna ma 42 m długości i 10 m szerokości, a jej wysokość wynosi 22 m. Wyłożona w 1925 r., środkiem nawy głównej, dywanowa, terazzowa posadzka przedstawia 12 figur gwiezdnego zodiaku, obramowanych znakiem krzyża równoramiennego o załamanych ramionach – swastyka buddyjska, swastyka – „szczęście, powodzenie”.[/tab]
[tab name=”4″]Ołtarz główny z drewna dębowego, złocony, fundacji bpa Anatola Nowak, utrzymany w kanonach gotyku, wzniesiony został w 1927 r. w trzech kompozycyjnych wieżycach. Po obydwu stronach centralnej figury patrona kościoła znajdują się dwa obrazy pędzla przemyskiego artysty Mariana Modesta Strońskiego. Przedstawiają one nazaretański dom św. Józefa oraz śmierć świętego patrona, przy którym wiernie trwają Pan Jezus i Matka Boża. Pomiędzy tymi obrazami znajdują się cztery gotyckie wieżyczki z figurami świętych: św. Teresy Wielkiej, św. Franciszka Salezego, św. Barbary i św. Stanisława Kostki. Dwie poniższe płaskorzeźby stanowią ilustrację zdarzeń ewangelicznych: Narodzenie oraz Ofiarowanie Pana Jezusa. Symbole czterech Ewangelistów uzupełniają harmonijną kompozycję ściany głównej kościoła. Stylową całość z ołtarzem w prezbiterium stanowią boczne stalle oraz ambona z baldachimem w bogatej polichromii, ozdobiona płaskorzeźbami apostołów. Ołtarz, ambonę oraz bramy znajdujące się w prezbiterium wykonali uczniowie w pracowni stolarskiej Salezjańskiej Szkoły Zawodowej w Oświęcimiu.[/tab]
[tab name=”5″]Kościół oraz ołtarz główny został konsekrowany 6 listopada 1927r., a pierwszą Mszę św. odprawił jego fundator, Ks. bp Anatol Nowak. On również dekretem z dnia 6 listopada placówkę parafialną przy kościele św. Józefa, Oblubieńca ustanowił i ogłosił parafią kanonicznie erygowaną i na stałe i za zgodą Stolicy Apostolskiej przekazał „Pobożnemu Towarzystwu Salezjańskiemu”, według przepisów świętych Kanonów. W latach 1949-1950 wybudowano dwa boczne ołtarze, według projektu arch. Mario Ceradiniego, które wykonał przemyski rzeźbiarz Kazimierz Koczapski. Wieżycowa kompozycja ołtarzy bocznych zbliżona jest do stylu ołtarza głównego. Natomiast obrazy są dziełem Mariana Strońskiego. Z prawej – ołtarz Serca Pana Jezusa; po bokach znajdują się figury świętych: św. Piusa X i św. Franciszka Salezego, z lewej – ołtarz Matki Bożej Wspomożenia Wiernych; po bokach figury: bł. Augusta Czartoryskiego oraz św. Dominika Savio. Obecną polichromię wnętrza wykonał w latach 1961- 1962 artysta malarz, p. Stanisław Jakubczyk z Krakowa, malując sceny z życia Świętej Rodziny. Nadto na ścianach w nawach bocznych znalazły miejsce ryngrafy sanktuariów Matki Bożej: Jasna Góra, Ostra Brama, Leżajsk i Kalwaria Pacławska oraz symbole Serca Jezusa.[/tab]
[tab name=”6″]Na tylnych filarach (naw bocznych) oparte są ołtarzyki: św. Teresy od Dzieciątka Jezus i św. Antoniego. Chór, usytuowany na wschodniej, fasadowej ścianie kościoła. Posiada 39 – głosowe koncertowe organy, dzieło czeskiej firmy Reigera. Instrument zakupiony został staraniem ks. Antoniego Śródki w 1925 r., przebudowany w 1967 r.,a odnowiony w roku 2000. Stylowe wnętrze świątyni uzupełnia sześć gotyckich konfesjonałów oraz płaskorzeźby Drogi Krzyżowej. W przedsionku kościoła nawy bocznej usytuowana jest figura Matki Bożej Różańcowej oraz krypta z trumną w której, do czasu beatyfikacji, spoczywały doczesne szczątki błogosławionego ks. Augusta Czartoryskiego. Trumnę z ciałem ks. Augusta Czartoryskiego sprowadzono z Sieniawy do Przemyśla 20.10.1964 r. W dniu 25 kwietnia 2004 r. na Placu św. Piotra w Rzymie Papież Jan Paweł II ogłosił Sługę Bożego Ks. Augusta Czartoryskiego – błogosławionym. Podczas nabożeństwa dziękczynnego, w dniu 3.10.2004 r. relikwie błogosławionego uroczyście zostały przeniesione do ołtarza bocznego pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych i umieszczone w antepedium ołtarza. Ołtarz ten w 2004 r. został poddany całkowitej renowacji przy współudziale finansowym Gminy Miejskiej – Przemyśl. Po obydwu stronach prezbiterium, znajdują się: po lewej – zakrystia i po prawej – kaplica św. Jana Bosko, łącząca szkołę salezjańską, będącą przedłużeniem absydy kościoła. W zakrystii na ścianach bocznych znajdują się dwa współczesne freski: pierwszy -przedstawia bł. A. Czartoryskiego na tle Bazyliki NMP Wspomożenia Wiernych w Turynie i Zakładu Salezjańskiego w Oświęcimiu, a drugi-patrona ministrantów św. Dominika Savio. Meble stylizowane są na wzór stalli w prezbiterium.[/tab]
[tab name=”7″]W kaplicy usytuowany jest ołtarz wykonany w 1938 r. przez Jana Wojtowicza z Przemyśla z figurą św. Jana Bosko, założyciela Zgromadzenia Salezjańskiego, W antepedium ołtarza znajduje się salezjański herb. Na przeszklonej ścianie kaplicy wiszą portrety świętych Salezjanów: bł. ks. Michała Rua oraz św. Dominika Savio, a na bocznej ścianie obraz współzałożycielki sióstr Córek NMP Wspomożenia Wiernych, św. Marii Dominiki Mazzarello. Polichromię ścian bocznych przedstawiającą sceny z życia św. Jana Bosko, wykonał p. Stanisław Jakubczyk. W kasetonach sufitu umieszczono symbolikę sakramentów św.
Kaplica ta służyła chłopcom (będącym w internacie) dawnej Szkoły Organistowskiej, którą utworzono w 1916 roku, a którą kierował ks. Antonii Hlond (brat kard.Augusta Hlonda). W dniu 05 października 1963 r. władze komunistyczne brutalnie zagarnęły budynki szkolne wraz z całym mieniem.[/tab]
[tab name=”8″]Z tą chwilą prowadzone dzieło; Salezjańska Szkoła Organistowska przestała istnieć w Przemyślu. Wysoki poziom kształcenia młodych muzyków, organistów, stanowił bogactwo życia kulturalnego dla parafii, naszego miasta i Kościoła w Polsce. Po odzyskaniu budynków i kapitalnym remoncie, od 1 września 2001 r. funkcjonuje szkoła dla młodzieży, Gimnazjum Salezjańskie im. bł. ks. Augusta Czartoryskiego, a od 2007 roku również Liceum Ogólnokształcące.
Fasadę kościoła upiększa centralnie usytuowana rozeta witrażowa.Działania wojenne oszczędziły kościół, jedynie w czasie wojny niemiecko – bolszewickiej, w dniu 22.06.1941 r. w kościół uderzyły dwa bolszewickie pociski. Jeden uderza w boczną ścianę niszcząc okna, a drugi w rozetę na frontonie kościoła, uszkadzając też pomnik św. Jana Bosko i płyty kamienne przed kościołem. Natomiast po wyzwoleniu, przed uroczystością Bożego Ciała, 30 maja 1945 r. miał miejsce bandycki napad żołnierzy sowieckich z Armii Czerwonej, w wyniku którego śmierć poniosło dwóch Salezjanów; brat zakonny, koadiutor Ludwik Cienciała i ks. Jan Dolata. To tragiczne wydarzenie upamiętnia duży krzyż i epitafium umieszczone na ścianie, dawnej plebani, od strony podwórka. Cały obiekt, kościół wraz z wyposażeniem i przyległym budynkiem, od 1983 roku, wpisany jest na listę dziedzictwa narodowego.[/tab]
[end_tabset]