[tab name=”1″]Fort usytuowany ok. 6 km od Przemyśla, na skraju miejscowości Siedliska, zbudowany został w latach 1882-86. Początkowo zakładano, że będzie to fort pancerny, jednak z powodu wysokich kosztów zmieniono pierwotne. Ostatecznie został on wybudowany jako fort artyleryjski, jedno-wałowy stały. Fortyfikacja nazwana została imieniem Gen. Salisa Saglio, szwajcara w służbie Austro-Węgier, który w latach 1871 – 1875 pełnił funkcję Dyrektora Budowy Umocnień Fortyfikacyjnych Twierdzy oraz był jednym z jej konstruktorów. Dowództwu fortu podlegało: 7 fortów pomocniczych: Łysiczka, Byków, Pleszowice, Maruszka, Popowice, Dziewięczyce, Cyków; oraz 10 działobitni. Był on głównym punktem oporu VI-ego, wschodniego odcinka obrony i wraz z fortami pomocniczymi tworzył Siedliską Grupę Warowną. Z tego kierunku przyszło główne uderzenie wojsk rosyjskich zwłaszcza, że w pobliżu fortu przebiegała droga łącząca Przemyśl z z Lwowem.[/tab]
[tab name=”2″]Uzbrojenie fortu stanowiło: 6 armat kal.150 mm ,12 armat 150 mm ,4 moździerze kal.240 mm, załogę stanowiło według różnych źródeł od 400 do 520 żołnierzy i 8 do 15 oficerów. Żołnierze i oficerowie przebywający w forcie korzystali z rozbudowanego zaplecza technicznego i sanitarnego. Fort zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz był oświetlony (oświetlenie gazowe), pomieszczenia w których zakwaterowani byli żołnierze ogrzewane były piecami węglowymi. Fort podłączony był do sieci telefonicznej co gwarantowało łączność z innymi fortami.[/tab]
[tab name=”3″]Po przegranych bitwach 2, 3 i 4 Armii gen. Conrada pod Rawą Ruską, fort ogniem swoich dział, w dniach 12 – 16 września 1914r, zabezpieczał i osłaniał odwrót swoich wojsk w kierunku zachodnim. W dniach 5 – 8 października 1914r. grupa fortów siedliskich, odpierała liczne, zmasowane ataki oddziałów rosyjskich gen. Szczerbaczewa, który usiłował wziąć Twierdzę szturmem. W czasie tych walk wojska rosyjskie poniosły dotkliwe straty, które ocenia się na 2-3 tys. poległych. Tylko w czasie jednego szturmu w nocy z 7/8 października 1914 r w rejonie fortu po nocnych walkach naliczono ok. 400 ciał poległych żołnierzy rosyjskich.[/tab]
[tab name=”4″]Historycy tak opisują te walki: “Kiedy cała załoga fortowego wału poległa, pozostali żołnierze wycofali się w kierunku wnętrza fortu i zamknęli kuloodporne bramy. Ci, którzy ocaleli nie próżnowali, kładąc ogień zaporowy ze wszystkich karabinów by nie dopuścić kolejnej fali Rosjan. Zażądali też ognia szrapnelowego z sąsiednich fortów na własne stanowiska. Nie wyeliminowanie z walki austriackich karabinów maszynowych i dział wertykalnych w kaponierach miało dla Rosjan fatalne skutki. Najwyższe straty poniósł nacierający 73 krymski pułk piechoty, który prawie w całości pozostał na polu bitwy”. Fort i jego kazamaty są dostępne do zwiedzania. Elementy fortyfikacyjne są dość dobrze zachowane, a zniszczenia fortu określane są na ok. 25%. Fort leży bezpośrednio przy granicy Polsko – Ukraińskiej stąd niektóre jego części są niedostępne.[/tab]
[end_tabset]
[flagallery gid=48]